Spitter, spetter, spodder, lekker een dagje in de modder! (vrij naar Alfred J Kwak)
Anneke de Groot / 11.11.2010
Sinds Allard en ik de adventure race 'ontdekt' hebben tijdens de GKM afgelopen zomer, hebben we geroepen dat het leuk zou zijn om ook in NL eens te kijken of we mee kunnen komen. Zo gezegd, zo gedaan. We zouden als koppel meedoen aan de OUT!race in Braamt, op 31 oktober. Dat ik net daarvoor een week buitensportopleiding zou hebben in Frankrijk vond ik prima en geen probleem....
Nadat ik op vrijdag terugkwam uit Frankrijk en met name Allard op zaterdag nog zwaar werk had verricht op de tuin (appels persen en de wintervoorraad haardhout kloven), togen we zondagochtend vroeg richting het oosten van het land. Gelukkig was de wintertijd ingegaan, hadden we toch nog een redelijk uitgeslapen gevoel om 6u op zondagochtend!! Eenmaal aangekomen in Braamt begonnen de zenuwen toch wat te kriebelen: waar moeten we ons dan melden, kunnen we nog even gauw m'n trappers wisselen, ik moet echt nog even langs het toilet.... Allard kent dit inmiddels van mij en moet er vooral hard om lachen (en gelijk heeft hij!).
Na de briefing konden we om 9.30u van start. Als een blok stortte 100(?) man zich op de vrijwilligers met de kaarten. Even wennen, maar toen hadden we de juiste rolverdeling voor het intekenen van de coordinaten en konden we snel op pad. De eerste ronde is voor ons runbikerun: 1 fiets, om de beurt fietsen en de ander lopen. Meteen het 2e punt blijkt niet te zijn waar het had moeten zijn. Jammer, het was het verst gelegen punt en we hebben er best lang naar gezocht. Nou ja, niet blijven hangen, door naar het volgende punt! We moeten even zoeken naar de juiste balans, hoe snel wisselen we de fiets? Als ik loop denk ik 'kon ik maar op de fiets', als ik fiets hoopte ik dat ik zo snel mogelijk weer mocht lopen om warm te worden (dat duurde erg lang vandaag). Na een oversteek van een weiland waar de koeien ons achterna rennen, belanden we in een modderig weiland, met sloten aan beide kanten. Allard loopt voorop en ploegt door. Ik kom er met fiets achteraan, maar krijg de fiets niet zo makkelijk over en langs de slootjes en over het prikkeldraad. Ik vraag me wel even af waar ik aan begonnen ben. Ik heb het koud, ben toch nog best moe en het regent ook nog, grrrrr. Het laatste stukje naar de kano's helpt Allard me, de schat komt me tegemoet nadat hij zich heeft gemeld bij de kano's! Met een peddel in mijn hand voel ik dan toch de inspanning van de week daarvoor: stijve schouders en moeie bovenarmen. We hebben ook wat moeite om een juist ritme te vinden zodat we in een rechte lijn varen... Desondanks vinden we beide kanopunten, onderweg gespot en aangemoedigd door onze eigen paparazzi-fotograaf Dick!
See All Event Posts
