NAAC 2007
Nattigheid.
Elwin van der Gragt / 26.11.2007
Maar zoals dat gaat, leven is keuzes maken. En ik kan Harm toch niet laten bungelen. Mijn goede daad is van wat al te opzichtig eigenbelang, want ik bel Harm al voordat Lisette zich bij hem heeft kunnen excuseren. Harm klinkt ook al niet te enthousiast als ik me bij hem als invaller opdring. Hij had gehoopt op een wat minder wilde race dan bij ons gebruikelijk. Wat vage smoezen over vage klachtjes en dat hijvooral niet te hard mag van de dokter, dat we dit keer echt niet voor het podium gaan, dat dát voor mij niet zo boeiend zal zijn. Maar ik laat me niet vermurwen. Als een volleerde Jehova houd ik als reddende engel mijn voet tussen de deur. Goed dan, we gaan elkaar zien bij Spieringsluis
Vrijdagavond 2 November. De autorit naar de racebasis, het restaurant bij Spieringsluis is al een proloog op zich. Met een kaart en het 10.000 stratenboek op schoot weet ik alle files via miniweggetjes en pontjes te bypassen in dezelfde tijd die ik in de files zou hebben doorgebracht. Het weerzien met alle usual suspects uit de AR scene doet me goed. In de pré-race hektiek stap ik trots rond met mijn 30liter rugzakje waar alle benodigdheden voor race en bivak inzitten, onzekerheid zaaiend bij de collega’s die met grote expeditie duffels aan komen sjouwen. Maar de twijfel die je zaait, oogst je zelf. Ik pak mijn rugzak om en wissel mijn mini tentje voor een comfortabel exemplaar, een knuffel-matje en heb uiteindelijk ook een duffel die nog nauwelijks in de kajak past.
SleepMonsters
