The Outdoor Challenge
Vreemd gaan is leuk
Martine Hofstede / 11.09.2011
Locatie, onder de rook van Roermond.
De proloog begon vrijdag om 21 uur. Eerst rennen, daarna in de kajak en weer rennen, ondertussen de checkpoints vinden. Als special task hadden we een rauw ei die je heel moest zien te houden. Ik heb er vervolgens 2.5 uur mee in mijn hand gelopen.
Paula had deze race de schone taak om kaart te lezen. Dat ging best goed. Na een paar km ging het even mis doordat we te veel aan het kletsen waren met een ander team. Zo liepen we een km te ver, weer terug en uiteindelijk kwamen we waar we wezen moesten. Langs de rivier door het weiland vonden we de kano’s. Een prachtige avond om het meer over te kanoen. Knap hoe Paula ons over het meer naar de cp’s orienteerden.
Hierna weer een stuk rennen, dat ging goed, tot we aan kwamen bij het moeras.
Hier moest een cp zijn. Boom over beek was de omschrijving. Ik keek rond met het licht op mijn hoofd en ik keek in ongeveer 40 ogen van een grote groep zwarte hooglanders.
Het was een mooi gezicht, een nevel over het water en alleen ogen die ik zag door mijn hoofdlamp, de beesten zag je haast niet.
Ik liep het water in, voor ik het wist stond ik tot mijn middel in het water. Een boom opgeklommen, onderzocht, nergens een cp. Volgende boom, onderzocht, geen cp. Wel zeiknat en onder het kroos. Zo zochten we terwijl de tijd doortikte. Helaas, niets.
Daardoor moesten we ons de takke lopen op weg naar de finish om op tijd te komen. Langs het spoor door het gras was de kortste weg en zo kwamen we uiteindelijk 4 minuten te laat binnen. Nog even 2 special task, touwenklim en het ei blind overgooien zonder te breken. Missie completed voor vandaag. 15 km gelopen en 4 km gekanoed.
Zaterdagmorgen om 7 uur ging de race verder. Eerst op de mtb. Een prachtige morgen, overal water en de zon kwam voorzichtig door. Na 50 km kwamen we bij de eerste special task. Glijbaan op en af waardoor je in het water valt en zo naar een steiger zwemmen om de kaart op te halen voor de volgende etappe. Paula offerde zich op.
Voor we het wisten zaten we weer op de mtb. Cp na cp vonden we tot de cp die ons uit de wedstrijd haalden. In een bos moest een cp zijn bij een jagersstoel. Stukje het bos in bij het water. Ik gooide mijn fiets neer, rugzak af en zocht. Niets, uiteindelijk zocht Paula mee….niets. We kwamen steeds verder het bos in en namen een wateroversteek via een grote boom. Dat bracht ons in bramenstruiken en brandnetels tot ons middel.
Al vloekend baanden we ons een weg door de doorns. Chicks on a mission…..We vonden de cp! Maar toen kwam de grootste uitdaging. Waar waren onze fietsen nu? En nog erger, mijn rugzak stond er nog bij, inclusief autosleutel.
Om een lang verhaal kort te maken, na 1 uur ofzo waren we weer bij de fietsen, totaal gehavende benen van alle bramenstruiken en brandnetels. Paula haar compressie kousen zaten onder de ladders, een nachtmerrie voor een vrouw!
SleepMonsters
